Naruszenie nietykalności cielesnej
Fachowa pomoc prawna
Przestępstwa przeciwko nietykalności cielesnej regulowane jest zapisami Kodeksu Karnego. Rozdział XXVII Kodeksu Karnego poświęcony jest przestępstwom przeciwko czci i nietykalności cielesnej (zniesławienie, zniewaga, naruszenie nietykalności). Nietykalności cielesnej poświęcone są art. 217 oraz art. 217a.
Art. 217. [Nietykalność cielesna]
§ 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 217a. [Naruszenie nietykalności cielesnej w związku z interwencją]
Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną w związku z podjętą przez niego interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi lub ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Czym jest naruszenie nietykalności cielesnej
Naruszeniem nietykalności cielesnej jest uznawane zachowanie, które nie wywołuje u poszkodowanego trwałych zmian anatomicznych ani widocznych śladów. Na przykład, gdy lekki siniak pojawia się po spoliczkowaniu lub powstaje płytkie zadrapanie po szarpaniu, zazwyczaj można je zaklasyfikować jako naruszenie nietykalności cielesnej.
W przypadku naruszenia nietykalności cielesnej, typowy jest brak trwałych skutków lub widocznych śladów na ciele poszkodowanej osoby. W odróżnieniu od czynów wymienionych w artykule 156 lub 157 Kodeksu Karnego, sprawca w tym przypadku nie powoduje uszkodzenia narządów ciała ani nie powoduje rozstroju zdrowia pokrzywdzonego.
Naruszenie nietykalności cielesnej Lubaczów – udzielam pomocy prawnej w sprawach dotyczących uzyskania odszkodowania i zadośćuczynienia jak i obrony.
Koszt mediacji - cennik
To przestępstwo jest określone w artykule 217 Kodeksu Karnego. W związku z tym sprawca tego czynu może spodziewać się, że zostanie skazany na karę przewidzianą przez ten artykuł. Konsekwencje za naruszenie nietykalności cielesnej mogą być również określone przez inne artykuły Kodeksu Karnego. Nie ma jednak odpowiednika tego przestępstwa w prawie wykroczeń, dlatego naruszenie nietykalności cielesnej zawsze jest traktowane jako przestępstwo.
Przykłady naruszenia nietykalności
Przykłady naruszenia nietykalności cielesnej z opracowań i orzecznictwa:
- oplucie
- popchnięcie
- szarpanie
- uderzenie
- uderzenie pokrzywdzonego otwartą dłonią lub pięścią
- ściskanie i duszenie
- przytulenie wbrew woli
- dotykanie
- klepanie
- ciągnięcie za włosy lub za ubranie
- kłucie lub szczypanie
- zrywanie odzieży
- polewanie płynami
- rozpylanie gazów
- rzucanie przedmiotami w ofiarę
Aby uznać naruszenie nietykalności cielesnej, musi być ono bezpośrednie i celowe. Na przykład, szturchanie kogoś przypadkowo, na przykład w tłumie, nie będzie uznane za naruszenie nietykalności cielesnej, ponieważ brak w nim intencjonalności działania.
Zapraszamy do kontaktu
z Kancelarią adwokacką Kopciuch
Kara za naruszenie nietykalności
Naprawienie szkody w rozumieniu ogólnym obejmuje odpowiednie odszkodowanie za naruszenie nietykalności cielesnej (np. zwrot kosztów na nowe ubranie zniszczone przez sprawcę) oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
Sędzia rozpatrujący sprawę ustali ostateczną wysokość grzywny za naruszenie nietykalności cielesnej, biorąc pod uwagę stopień winy sprawcy, społeczną szkodliwość czynu, zachowanie poszkodowanego, wyrządzone szkody, a także wiek i stan zdrowia poszkodowanego.
Pozew za naruszenie nietykalności cielesnej
Naprawienie szkody w rozumieniu ogólnym obejmuje odpowiednie odszkodowanie za naruszenie nietykalności cielesnej (np. zwrot kosztów na nowe ubranie zniszczone przez sprawcę) oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
Sędzia rozpatrujący sprawę ustali ostateczną wysokość grzywny za naruszenie nietykalności cielesnej, biorąc pod uwagę stopień winy sprawcy, społeczną szkodliwość czynu, zachowanie poszkodowanego, wyrządzone szkody, a także wiek i stan zdrowia poszkodowanego.
